تأثیر رهبری فضیلت‌گرا بر خودتوسعه‌ای معلمان با میانجی‌گری یادگیری سازمانی

هدف از این پژوهش بررسی تأثیر رهبری فضیلت­گرا بر خودتوسعه­ای معلمان و با میانجی­گری یادگیری سازمانی است. روش تحقیق توصیفی- همبستگی و از نوع مدل­یابی معادلات ساختاری است. جامعه آماری شامل کلیه معلمان مدارس ابتدایی استان همدان به تعداد 8567 نفر بوده و حجم نمونه بر اساس فرمول کوکران به تعداد 368 آزمودنی تعیین گردید. برای گردآوری داده­ها از سه پرسش­نامه رهبری فضیلت­گرا، خودتوسعه­ای و یادگیری سازمانی استفاده شد. برای تعیین روایی پرسش­نامه­ها از تحلیل عاملی تأییدی و جهت سنجش میزان پایایی از ضریب آلفای کرونباخ استفاده شد، که به ترتیب 93/0، 87/0 و 85/0 برآورد گردید. داده­های تحقیق پس از جمع­آوری با استفاده از نرم­افزارهای آماری SPSS و LISREL تحلیل شدند. یافته­ها نشان داد که: اثر مستقیم رهبری فضیلت­گرا بر یادگیری سازمانی و خودتوسعه­ای معلمان مثبت و معنادار می­باشد. به علاوه، اثر غیرمستقیم رهبری فضیلت­گرا بر خودتوسعه­ای معلمان با میانجی­گری یادگیری سازمانی مثبت و معنادار است. بنابراین، مدیران و رهبران مدارس می­توانند جهت بهبود خودتوسعه­ای معلمان بر ابعاد رهبری فضیلت­گرا تمرکز نموده و برای تسهیل این فرایند از یادگیری سازمانی بهره گیرند.   کلید واژگان: رهبری فضیلت­گرا، خودتوسعه­ای معلمان، یادگیری سازمانی